Kendini İdame Ettiren Bir Yaşam Tarzı
Bugün birçok kişi kentte, oldukça yoğun bir tempoda yaşıyor. Çok katlı, büyük binalarda oturuyor, sabah akşam aralıksız işe gidip geliyor, zamanın önemli bir kısmını bilgisayar başında geçiriyor. Bu hayat tarzı artık pek çok ülkede oldukça yaygın. Fakat bu yoğunluk, bazı problemleri de beraberinde getiriyor. Yalnızlık hissi, depresyon, tükenmişlik duygusu, bitmek tükenmek bilmeyen bir koşturmaca ve bir yerlere yetişmeye çabalama hali…
Oysa geçmişe döndüğümüzde insanlar yaşamlarını daha değişik bir düzende sürdürüyorlardı. Enerjilerini kendileri üretiyor, yiyeceklerini topraktan kendileri alıyor, ihtiyaçlarını doğayla iç içe yaşadıkları bir düzen içerisinde karşılıyorlardı. Bugün hâlâ bazı köylerde ve kasabalarda bu sürdürülebilir kırsal yaşam tarzı devam ediyor. Peki, modern zamanda üretimin bireysel olarak gerçekleştirildiği, ekran maruziyetinin en aza indirgendiği, tabiatın içinde bir yaşam ne derece mümkün?
İşte bu yazımızda kendi kendine yeten bir yaşamın tüm detaylarına iniyoruz. Sen de şehir hayatının temposundan sıkıldıysan ve kendi ikame ettiren bir hayat tarzı kurmak istiyorsan okumaya devam edebilirsin.
Modern Hayat: Konfor mu, Kaos mu?
Teknoloji gelişti, ulaşım kolay hale geldi, iletişim ve bilgiye erişim hız kazandı. Hayat birçok bakımdan artık daha pratik. Bununla birlikte bu kolaylıklar tüm güne yayılan bir tempo, sürekli bir meşguliyet ve her an zamanla yarışan bir yaşam biçimini de beraberinde getiriyor. Büyük kentlerde yaşamak artık yalnızca kalabalıklar içinde olmak değil, tabiattan uzaklaşmak, kendi gereksinimlerini üretmek yerine gıdadan enerji kaynaklarına kadar neredeyse her şeyi hazır tüketmek anlamına geliyor.
Modern yaşam tarzı bireylere rahatlık sağlarken beraberinde pek çok şeyden da uzaklaştırıyor. Dinginlik, sakinlik, doğallık, üretmenin verdiği ruhsal doyum gibi kavramlar artık çoğu zaman hayatımızda kendine karşılık bulamıyor. Bazı ülkelerde bu yoğun tempo, insanların sosyal yaşamdan izole olmasına, yalnızlaşmasına, psikolojik sorunlar yaşamasına neden olabiliyor.
Konforun sunduğu avantajlar inkâr etmek mümkün değil. Fakat bu düzenin içinde kimi zaman temel ihtiyaçlarımızı nasıl karşıladığımızı bile unutur hale gelebiliyoruz. Bu noktada alternatif hayat tarzlarını düşünmek hem bedenen hem de manen bize iyi gelebilir. Peki, başka bir yol mümkün mü? Geçmişten günümüze süreç nasıl evrildi? Haydi, cevabı birlikte arayalım.
Geçmişten Günümüze Ne Değişti?
Eskiden doğayla iç içe bir yaşam söz konusuydu. İnsanlar eker biçer, toprağı işler, yiyeceklerini kendileri yetiştirirdi. Elektriğe gereksinim duymadan hayatlarını sürdürür, hayvanlarını beslerdi. Her şey daha basit düzeyde olsa da daha çok emek gerektirirdi. Verilen emek ise üretmenin getirdiği doyum ve saygı hissi yaratırdı.
Günümüzde pek çoğumuz hemen hemen tüm ihtiyaçlarımızı marketlerden tedarik ediyor; iletişimden sosyal hayata, hijyenden ısınmaya kadar neredeyse her alanda elektriğe bağlı bir hayat sürdürüyor, yemeği hazır almayı daha konforlu buluyoruz. Elbette zaman içerisinde bazı alışkanlıkların değişmesi kaçınılmaz. Fakat bu dönüşümle birlikte yaşanan şey, üretmekten uzaklaşıp yalnızca tüketime odaklanmak oluyor.
Bu türden bir hayat daha kolay gibi görünse de bazı noktalarda eksik kalıyor. Artık pek çok insan yeniden toprağa dönmek, daha dingin bir hayatı benimsemek, kendi ekmeğini üretmek ya da yalnızca basit bir şey üretmek istiyor. Peki, geçmişin bazı getirdikleri günümüzün ihtiyaçlarına yanıt verebilir mi?
Kendi Kendine Yeten Bir Yaşam Tarzı Mümkün mü?
Günümüzde kendi kendine yeten bir hayat tarzı ilk etapta uzak veya güç görünebilir. Oysa kimi insanlar için bu, hâlâ günlük hayatın tabii bir parçası. Ülkemizin birçok köyünde ve küçük yerleşim yerlerinde insanlar sebzesini ekiyor, sütünü kendi sağıyor, elektriğini ise güneşten üretiyor. Bu sürdürülebilir doğal sistem sadece kırsalda değil, küçük adımlarla kent hayatına da entegre edilebilir.
Kendi gıdanı üretmek, ihtiyacını marketten dakikalar içerisinde satın almak yerine evde biraz zaman harcayarak hazırlamak, daha çok üretip daha az tüketmek... Tüm bunlar büyük değişiklikler gibi görünse de esasında yaşam kalitesine minik dokunuşlarda bulunan oldukça sade adımlar. Tek başına yaşam süren veya doğayla iç içe olmak isteyen bireyler için bu model, pratik ve sürdürülebilir bir seçenek sunuyor. Bunun için tümüyle bağımsız olmak gerekmiyor. Önemli olan bağımlılığı azaltmak, beraber üretme ve başarma hissini yeniden kazanmaktır.
Ekmekten Elektriğe: Üretimin Felsefesi
Kendini idame ettiren bir yaşamı tercih etmek yalnızca bağımsız olmak değil aynı zamanda sürece dâhil olmak anlamına geliyor. Kahvaltıda yenilen ekmeğin, önce toprağa atılan bir tohum ile başladığını bilmek veya güneşten enerji elde etmek, yaşamı doğrudan deneyimlemeye karşılık geliyor.
Pek çok kişi için buğdayını üretmek, ununu öğütmek, ekmek pişirmek geçmişte kalan bir uğraşı gibi görünse de bugün hâlâ yapılabilen ve giderek daha çok insanın yöneldiği bir pratik haline geliyor. Benzer şekilde güneş panelleriyle elektrik üretmek veya yağmur suyunu biriktirip kullanmak, sürdürülebilir yaşam için küçük ama son derece etkili uygulamalar arasında yer alıyor.
Üretmek ihtiyaç gidermekten öte zamanla bir alışkanlık ve yaşam felsefesine evriliyor. Üretmeyi temel alan bu yaklaşım, daha yalın, dingin ama doyurucu bir hayatın kapılarını aralıyor. Kentte ya da kırsalda, ufak adımlarla da olsa böyle bir dönüşüm mümkün.
Yavaşla, Üret, Paylaş
Günümüzde hayatımız hızlı akıyor. Hızlı tüketiyor, hızlı yaşıyor; pek çok alanda tüm işlemlerimizi dakikalar içerisinde tamamlıyoruz. Hatta çoğu zaman ne yaptığımızın farkına varmadan günü yaşayıp bitiriyoruz. Oysa bazı yerlerde hayat hâlâ daha yavaş, sakin ve anlamlı akıyor. Örneğin köylerde yaşam, basit gibi görünse de üretmenin, paylaşmanın ve dayanışmanın merkezinde yer alıyor.
Beraber ekmek pişirmek, komşuyla yumurta takas etmek veya fazla ürünü paylaşmak gibi küçük görünen eylemler, aslında hayatın temelini oluşturuyor. Bu anlamda yavaşlamak, yalnızca tempo düşürmek değil anda kalmak, üretmenin keyfini yaşamak, birlikteliğin kuvvetli bağını hissetmek ve bağ kurmak demek. Üstelik bu yaşam biçimi yalnızca kırsala özgü değil. Kentlerde de sade bir düzen kurmak, ihtiyaç kadar üretmek, paylaşma ve yardımlaşma kültürünü yaşatmak mümkün. Başlangıç küçük adımlarla olsa da, yansımalarının büyük olacağı kesin.
Küçük Adımlarla Büyük Değişimler: Nereden Başlamalı, Nasıl Devam Etmeli?
Kendi kendini idame ettiren bir yaşam tarzı kulağa zor gelebilir ama sürece minik adımlarla başlayabilirsiniz. Bahçenizde, bahçeniz yoksa saksılarınızda birkaç sebze yetiştirmek, evde atıklarınızı değerlendirmek veya enerji tasarrufu sağlayan basit metotlar uygulamak bu keyifli yolun ilk taşları olabilir.
Evde natürel temizlik malzemeleri yapmak, plastik tüketimini en aza indirmek, yiyecekleri sipariş etmek yerine hazırlamak gibi pratik alışkanlıklar zamanla önemli değişimler yaratır. Bu süreçte altın kural yavaş yavaş, deneyerek, öğrenerek ilerlemektir.
Bu noktada sosyal bağları unutmamak da önemli. Benzer ilgileri olan kişilerle buluşmak, deneyimleri paylaşmak, duygudaşlık etmek motivasyonu artırmaya yardımcı olur. Küçük adımlar zamanla yaşam kalitenizi yükselterek sizi daha bağımsız kılabilir. Unutmayın, ilk adımı atmak için mükemmel bir an yok, en iyi zaman “şimdi”. Bu yolculuğun sabır ve emek gerektirdiği aşikar ama beraberinde gelen özgürlük, doyum, huzur, emeğe saygı ve doğayla kurulan bağ, bu zahmete değer!
444 27 58
